این یک Glaucus atlanticus است. یک جانور عجیب و بسیار زیبا که آبزی است و مانند، حلزون دریایی حرکت می‌کند. به گونه‌ای که به حلزون دریایی نیز معروف است. این جانور زیبا و عجیب در آب‌های گرمسیری و معتدل دریا‌ها یافت می‌شود.

حلزون دریای کوچک خوراک بسیار عجیب و وحشتناکی دارد. او از جانوران بسیار سمی دریایی مانند Portuguese Man o' War تغذیه می‌کند، بدون آنکه آسیبی ببیند. نیش این نوع جانوران برای انسان و دیگر جانوران بزرگ نیز کشنده است چه برسد به این جانور کوچک بند انگشتی! عجیب است نه؟ به همین خاطر این موجود ریز برای دریا بسیار مفید و ارزشمند است.

به اندازه این جانور که بر روی کف دست قرار دارد توجه کنید!

جالب است بدانید این جانور آبزی، سلول‌های سمی و کشنده جانوران خطرناک سمی را به یک مکانیزم دفاعی بدن خود تبدیل و مصرف می‌کند. این حلزون دریایی عجیب همچنین کنسانتره سم است و آن را به مراتب سمی‌تر از هر جانور دیگر استفاده می‌کند.

اطلاعات دقیق و بیشتری از این جانور عجیب و مرموز هنوز در دسترس نیست.

گروه دیگراز جانوران سمی دریایی که ممکن است سبب مسمومیت شوند دو دسته از گروه خارپوستان(Echinoderms) می باشند :
1- تخمهای توتیای دریایی ( Sea Urchin Eggs ) : توتیای دریایی بروش غیر جنسی با آزاد کردن تخمکها و اسپرمها و ترکیب شدن آنها و بوجود آمدن تخم در فصل تخم ریزی تولید مثل می نماید. تخمهای بعضی گونه ها سمی بوده و می توانند سبب مسمومیت شوند. تخمهای توتیای دریایی عموما سمی نمی باشد و فقط چند گونه دارای تخمهای سمی می باشند که معروفترین آن توتیای دریایی سفید ( White Sea Urchin ) می باشد و از گونه های فراوان غرب اقیانوس هند و دریای عمان و خلیج فارس می باشد.

تخمها در آب شناور بوده و امکان دارد به طور اتفاقی توسط شناگران یا غواصان بلعیده شود و موجب مسمومیت آنها گردد. از نشانه های مسمومیت می توان به درد شدید معده ، حالت تهوع ، استفراغ ، اسهال ، شکم درد و سر درد اشاره کرد و باید توجه داشت که مسمومیت با خوردن تخمهای توتیای دریایی بندرت اتفاق می افتد و باید مواظب بود.

2- خیار های دریایی ( Sea Cucumbers ) : خیار های دریایی بدنی چرم گون دارند و بیشتر در کف دریاها زندگی می کنند . آنها را موجوداتی تنبل و آهسته رو می نامند چرا که بسیار آهسته بر روی بستر دریا حدکت می کنند. نامگذاری این جانوران بخاطر شکل خیار مانندشان می باشد. سراسر بدن خیار های دریایی معمولا پوشیده از خارهای نرم و بی خطری می باشد و به همین دلیل آنها را خارپوستان دریایی طبقه بندی می کنند. خیار های دریایی از موجودات و گیاه های ریز بستر دریا تغذیه می کنند به همین دلیل آنها بسیار مفید بوده چرا که سبب تمیزی بستر دریا می شوند.
در بسیاری از کشورهای جهان خیارهای دریایی مصرف غذایی فراوانی دارند. خیارهای دریایی را پس از گرفتن از آب و خارج کردن احشاء داخلی ، جوشانده و سپس بوسیله نور آفتاب و یا دود آنها را خشک کرده و بصورت جامد به فروش می رسانند که خشک شده آنها را (( تری پانگ - Treepang )) می نامند و در اکثر کشور ها با این نام بفروش و مصرف می رسد. تری پانگ برای چاشنی انواع سوپها استفاده می شود.
هنگامی که این جانوران را از آب خارج کرده و می خاهند احشاء داخلی بدن آنها را خارج کنند ، مایعی از بدن آنها خارج شده که بسیار سمی بوده که در اکثر تماس با پوست بدن سبب خارش گشته و در صورت تماس با چشمها می تواند سبب نا بینایی گردد. احشاء داخلی خیار دریایی سمی بوده و قسمتهایی از بدن جانور را که مصرف غذایی دارند باید با دقت از دیگر قسمتها جدا نمود و در آب بخوبی جوشانده شوند تا مواد سمی آنها از بین برود.

پیشگیری Prevention

1 - هنگام شنا و غواصی در مناطقی که توتیای دریایی به وفور دیده می شوند و در حال تخم ریزی می باشند مواظب باشید تا آب دریا وارد دهانتان نشود ، خصوصا هنگام تمیز کردن رگلاتور غواصی در زیر آب تا بطور اتفاقی تخمهای توتیا وارد دهان شما نشود و هنگامی رگلاتور غواصی در دهانتان نیست، با خارج کردن آرام هوا از دهان و ساختن حباب مانع از ورود آب به دهانتان شوید.
2- هرگز خیار های دریایی را بخاطر زیبا بودنشان از آب خارج نکنید چرا که هنگام خروج از آب این جانوران مایع سمی درون بدنشان را خارج کرده و موجب خارش پوست دست شما شده و چنانچه دست شما دچار خارش شد ، به صورت و چشمهایتان نزدیک نکرده تا آسیبی به بینایی شما وارد نشود.

کمک های اولیه First Aids

1- چنانچه با توجه به علامات متوجه مسمومیت شدید فورا به مرکز درمانی مراجعه نمایید.
2- داروی ضد سم خاصی وجود ندارد ، بهترین کار تشخیص پزشک و اقدامات بالینی پس از مسمومیت در مراکز درمانی می باشد.

ستاره دریایی تاج خاری: ستاره دریایی تاج خاری نام پر طمطراقی دارد. این بی‌مهره می‌توانند همانند بلایی خانمان‌سوز در سراسر آبسنگ‌های مرجانی گسترده شود. ستاره دریایی ماده با موی‌های سمی خود می‌تواند سالیانه تا 100 میلیون تخم بگذارد. این خارپوست با گستراندن معده خود بر روی مرجان‌های زنده از آنها تغذیه می‌کند. در دوران شیوع، این ستاره‌های دریایی می‌توانند تمام آبسنگ‌های اقیانوس آرام و هند را در هم شکنند.

 

 

•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  
•  
  

 

 

 

 

 

ماهی منجم: با استفاده از باله‌های سینه‌ای خود به عنوان بیلچه، ماهی منجم (Stargazer Fish) ماسه‌های کف دریا را حفر می‌کند. سپس در این گودال آرام می‌گیرد و تنها چشمان و دهانش را بیرون می‌گذارد تا بتواند طعمه‌های عبوری را شناسایی و شکار کند. این ماهی همچنین می‌تواند با استفاده از یک اندم تخصصی که در زیر چشمانش قرار دارد، یک شوک الکتریکی دفاعی به قدرت 50 ولت تولید کند.

مار دریایی نواری: سم مار دریایی نواری 10 برابر زهرآگین‌تر از سم مار زنگی است، اما خوشبختانه این مارها آنقدر نجیب و آرام هستند که آمار نیش زدن انسان‌ها توسط آنها بسیار نادر است. مار دریایی نواری در آب‌های گرم و کم‌عمق صخره‌های مرجانی و باتلاق‌های مانگرو زندگی می‌کند. از میان تمام مارهای آبی، تنها این مارها هستند که دوزیست بوده و می‌توانند تا 10 روز را در خشکی بگذرانند.
 

سفره‌ماهی دم کوتاه: زخمی شدن استیو ایروین (مستندساز معروف حیات‌وحش اهل استرالیا و ملقب به شکارچی تمساح) توسط یک سفره‌ماهی دم کوتاه باعث شد تا کل این گونه به ناحق لقب قاتل را به خود بگیرند. با وجود حادثه پیش آمده برای ایروین، مرگ انسان‌ها در اثر نیش سفره‌ماهی‌ها بسیار نادر است و در سال، تنها یکی دو مورد در سراسر دنیا اتفاق می‌افتد. این جانوران معمولا دم خنجرمانند خود را برای محافظت در برابر شکارچیانی مانند کوسه‌ها و یا نهنگ‌های قاتل استفاده می‌کنند. دم کوتاه‌ها بزرگ‌ترین گونه در خانواده سفره‌ماهی‌ها هستند. طول آنها ممکن است به 4.5 متر برسد، و وزنشان بالغ بر 340 کیلوگرم شود.
 

حلزون دریایی: حلزون‌های دریایی که با نام Nudibranch نیز شناخته می‌شوند، فاقد پوسته بوده و در مقابل شکارچیان بی‌دفاع هستند؛ حداقل این چیزی است که در ظاهر به نظر می‌رسد. اما در حقیقت این جانوران مجهز به زرادخانه‌ای سمی هستند که یا توسط خود جانور تولید می‌شود، و یا از طریق خوردن گوشت اسفنج‌ها و شقایق‌های دریایی سمی به دست می‌آید. اغلب حلزون‌های دریایی دارای رنگ‌های درخشانی هستند که آنها را در مقایسه با مرجان‌ها و یا کف اقیانوس متمایز می‌کند؛ و البته پیام روشنی نیز برای شکارچیان در خود دارد: من خوشمزه نیستم.
 

شیرماهی: شیرماهی‌ها (Lionfish) که در فارسی خروس ماهی نیز نامیده می‌شوند، ظاهری بسیار رنگارنگ و جذاب دارند. اما زرادخانه آنها که همان باله‌های پشتی سوزن‌مانندشان است، در واقع هشداری برای دور نگهداشتن دیگر موجودات است. انسان‌های کنجکاوی که قصد نزدیک شدن به این ماهیان را دارند، با نیشی دردناک و به طور بالقوه سمی از سوی این خارها روبه‌رو می‌شوند. شیرماهی‌های ابتدا در آبهای بخش اندونزیایی اقیانوس آرام شناسایی شدند، اما اخیرا به سایر آب‌های گرم همانند دریای کارائیب نیز گسترش یافته‌اند؛ مکان‌هایی که در آنجا به عنوان یک گونه مهاجم باعث به وجود آمدن نگرانی‌های بوم‌شناختی شده‌اند.
 

ماهی بادکنکی: این توپ به ظاهر بی‌آزار در واقع یک ماهی بادکنکی است که در آب‌های ساحل کارناتاکا هند به گل نشسته است. این ماهی که با نام ماهی پفکی نیز شناخته می‌شود، سعی می‌کند تا با قورت دادن مقادیر زیاد آب (و یا هوا) و باد کردن خود تا چند برابر اندزاه معمولی، مانع از خورده شدن خود توسط شکارچیان شود. شکارچیانی که به این هشدار توجه می‌کنند خوش‌شانس هستند، زیرا آنهایی که این کار را انجام نمی‌دهند ممکن است زنده نمانند تا بتوانند اشتباهشان را تکرار کنند.
ماهی بادکنکی در بدن خود ماده‌ای به نام تترودوکسین دارد، که برای اغلب ماهیان و همچنین انسان مرگبار است. با این وجود، برخی از ژاپنی‌ها ماهی بادکنکی را خوراک لذیذی می‌دانند؛ اگرچه یک ماهی می‌تواند سم کافی برای کشتن 30 انسان را در خود داشته باشد.
 

عقرب ماهی: اعضای خانواده بزرگ عقرب ماهی‌ها در کف دریا زندگی می‌کنند، جایی‌که می‌توانند با محیط اطرافشان در هم آمیزند و در کمین شکار خود بنشینند. این شکارچیان صبور در طول میلیون‌ها سال به چنان استتار موثری دست یافته‌اند که باعث شده است بسیاری از قربانیان آنها هرگز متوجه نشوند چه چیزی آنها را شکار کرده است. عقرب ماهی‌ها همچنین به خارهایی سمی مجهز هستند که می‌تواند برای هر حیوانی که تلاش کند تا این شکارچیان را شکار کند، نیشی خطرناک به دنبال داشته باشد.
 

مرجان آتشین کارائیب: هر غواصی که به مرجان آتشین دست زده باشد می‌داند که لقب آتشین از کجا می‌آید: خارهای ریزی که احساس سوزش دردناکی ایجاد می‌کنند. با این وجود، اعطای نام مرجان به این جانوران اندکی گمراه کننده است. این جانوران بیشتر به ژله‌های دریایی و سایر شقایق‌های نیش‌دار شباهت دارند. مرجان آتشین می‌تواند به سرعت در آبسنگ‌های آب‌های گرم تکثیر شود، در حالی‌که با استفاده از پولیپ‌های نیش‌دار خود سایر جانداران را متقاعد می‌کند که روی آن رشد نکنند.
 

اختاپوس حلقه آبی: اختاپوس حلقه آبی تنها نصف یک دوتایی مرگبار است: این جاندار از همزیستی مسالمت‌آمیز کلونی‌های باکتری بهره می‌برد که روی غدد بزاقی آن زندگی می‌کنند. این باکتری‌های سم عصب‌گرا (نوروتوکسین) قدرتمندی تولید می‌کنند که اگرچه ظاهرا تاثیر مضری برای اختاپوس ندارد، اما تنها ظرف چند دقیقه می‌تواند انسان را از پای در آورد. این بزاق زهرآگین همچنین در هضم خرچنگ‌ها و نرم‌تنان به اختاپوس کمک می‌کند.
 

ستاره دریایی تاج خاری: ستاره دریایی تاج خاری نام پر طمطراقی دارد. این بی‌مهره می‌توانند همانند بلایی خانمان‌سوز در سراسر آبسنگ‌های مرجانی گسترده شود. ستاره دریایی ماده با موی‌های سمی خود می‌تواند سالیانه تا 100 میلیون تخم بگذارد. این خارپوست با گستراندن معده خود بر روی مرجان‌های زنده از آنها تغذیه می‌کند. در دوران شیوع، این ستاره‌های دریایی می‌توانند تمام آبسنگ‌های اقیانوس آرام و هند را در هم شکنند.
 

سنگ‌ماهی آبسنگی: سنگ‌ماهی آبسنگی (Reef Stonefish) یک استاد استتار است که اغلب با یک صخره رنگارنگ یا یک قطعه مرجان اشتباه گرفته می‌شود؛ توانایی که به این ماهی کمک می‌کند تا به کمین ماهیان و سخت‌پوستان عبوری بنشیند. زمانی‌که با خطر مواجه می‌شود، سنگ‌ماهی به طرف پایین خم می‌شود و باله‌های پشتی خود را که سرشار از یکی از زهرآگین‌ترین سمومی است که در یک ماهی یافت می‌شود، به اهتزاز در می‌آورد. زهر این ماهی می‌تواند برای انسان کشنده باشد.
 

گربه‌ماهی راه‌راه: گربه‌ماهی راه‌راه تنها گربه‌ماهی جهان است که در آبسنگ‌های مرجانی یافت می‌شود، اگرچه این ماهی در دهانه رودخانه‌ها، آبگیرهای کشندی، و آبهای آزاد ساحلی بخش اندونزیایی اقیانوس آرام نیز یافت می‌شود. هر گربه‌ماهی راه‌راه در باله‌های پشتی و سینه‌ای خود به خارهای سمی مسلح است که می‌تواند نیشی بسیار دردناک به همراه داشته باشد، اگرچه این نیش به ندرت برای انسان کشنده است.